Osoby planujące podróż zagraczniczną ze swoim pupilem powinny zacząć się do niej przygotowywać parę tygodni przed wyjazdem, a w przypadku państw spoza Unii Europejskiej nawet parę miesięcy wcześniej.
Zwierzęta towarzyszące (psy, koty, fretki) podróżujące za granicę, w obrębie Unii Europejskiej, muszą spełniać trzy podstawowe warunki:
a) być oznakowane mikrochipem,
b) posiadać aktualne szczepienie przeciw wściekliźnie,
c) posiadać paszport.
Część państw nakłada dodatkowe wymogi.
Mikrochip – transporder, musi być zgodny z normą ISO 11784 i wykorzystywać technologię HDX lub FDX6B.
W przypadku wyjazdów zagranicznych, aby szczepienie było ważne musi odbyć się po implantacji mikrochipa. Oznacza to, że jeśli zwierzę było szczepione w danym roku, ale nie było oznakowane transponderem, szczepienie należy powtórzyć po chipowaniu. W takim przypadku zwierzę obowiązuje 3-tygodniowa kwarantanna. Oznacza to, że w takiej sytuacji zwierzę może przekroczyć granicę dopiero 22. dnia po szczepieniu przeciw wściekliźnie. Podobne przepisy obowiązują zwierzęta, które są szczepione nieregularnie, czyli bieżące szczepienie odbyło się po dacie wyznaczonej w książeczce/paszporcie.
Paszport jest dokumentem urzędowym wydawanym przez upoważnionego lekarza weterynarii. Znajdują w nim m.in. dane właściciela zwierzęcia, opis zwierzęcia z numerem transpordera i informacją o jego lokalizacji, dane lekarza weterynarii wystawiającego paszport, informacje o szczepieniach, odrobaczeniach.
Przy wyjazdach do Wielkiej Brytanii, Irlandii, Finlandii, Malty oraz Norwegii dodatkowo obowiązuje profilaktyka przeciw tasiemcom bąblowcom wielojamowym (Echinococcus multilocularis). Preparat przeciwpasożytniczy musi zostać podany nie wcześniej niż 120 godzin (5 dni) i nie później niż 24 godziny przed przekroczeniem granicy danego kraju. Fakt ten musi być odnotowany w paszporcie przez lekarza weterynarii wraz z datą i godziną podania preparatu.
Sytuacja komplikuje się, gdy wyjeżdżamy do krajów trzecich, czyli nienależących do Unii Europejskiej. Powyższe przepisy obowiązują, jeśli zamierzamy wrócić ze zwierzęciem do Polski/UE, często jednak pojawiają się dodatkowe wymogi. Najczęściej jest to obowiązek posiadania świadectwa zdrowia wydawanego przez urzędowego lekarza weterynarii, a także badanie poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie (jest to obowiązkowe przy takich popularnych kierunkach jak np. Ukraina, Serbia, Czarnogóra, Albania i in.).
W przypadku, gdy zwierzę przekraczające granice nie spełnia powyższych wymogów właściciela oraz jego pupila mogą spotkać przykre konsekwencje takie jak:
– zawrócenie zwierzęcia do państwa, z którego wyjechało (z którego zainicjowano przemieszczenie), albo
– kwarantanna do czasu spełnienia przez nie wyżej określonych wymogów, albo
– w przypadku braku możliwości odesłania zwierzęcia lub gdy jego kwarantanna jest niewykonalna, poddać je eutanazji.
Wszystkie powyższe czynności urzędowe przeprowadzane są na koszt osoby odpowiedzialnej za zwierzę w czasie podróży.
Przepisy dotyczące podróżowania zwierząt są określone m.in. rzez: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 576/2013 z dnia 12. czerwca 2013 roku, nr 577/2013 z dnia 28. czerwca 2013 roku.
Więcej informacji można znaleźć na stronie Głównego Inspektoratu Weterynarii.
